HOE DE VOORDENKERS ZELFS UW GPS TE SLIM AF ZIJN
Werfleider Sandro Paglia (43) zwaait luid ‘Ik kom eraan!’ vanop de eerste verdieping van een wel heel bijzondere ruwbouw: hier bouwt Gijbels een dierencrematorium.
Lees zijn verhaal
Sandro wilde werfleider worden en kreeg een ‘retourticket’
Als een goede gps zegt naar rechts, maar het bordje van De Voordenkers wijst naar links, dan is het naar links. Op de werf is het nog geen 8 uur, maar geeuwen zie je hier niemand. Werfleider Sandro Paglia (43) zwaait luid “Ik kom eraan!” vanop de eerste verdieping van een bijzondere ruwbouw: hier bouwt Gijbels een dierencrematorium. Sandro is genoemd naar Sandro Mazzola, in de gloriejaren ’60 een beroemde middenvelder bij Inter Milaan (én mede-uitvinder van het catenaccio-voetbal). Ook de carrière van Sandro Paglia ging op een gegeven moment snel. Na 6 vruchtbare jaren als plantekenaar bij Gijbels voelde hij in 2012 de drang om naar buiten te gaan. Sandro wilde werfleider worden en kreeg een ‘retourticket’. Geldigheidsduur: 6 maanden.
Hoe Sandro eerst plantekenaar werd, is ook een apart verhaal
Dat ticket hield de terugweg naar de tekentafel open, maar Sandro liet het onbenut. De helm van werfleider paste als gegoten. Net zoals de betonvloer in de grote hal van het crematorium, waar binnenkort 2 verbrandingsovens komen. De openingen in het plafond zijn er al, het onwennige gevoel, dat bij zulke ovens standaard wordt meegeleverd, nog niet. “Dat is niet meer voor ons”, lacht Sandro, “woensdag zijn wij hier klaar.” Hoe Sandro eerst plantekenaar werd, is ook een apart verhaal. Of hoe zeg je selfmade man in het Italiaans? Sandro ontdekte zijn technisch tekentalent tijdens zijn studies elektromechanica. Toen in ’94 de eerste AutoCADversie voor Windows uitkwam, haastte hij zich naar de boekhandel voor een studieboek. Op zijn eentje maakte hij zich het programma volledig meester, op de pc van een vriend. Onder meer garage Delorge in Hasselt heeft hij mee getekend.
Hoe fantastisch is het om iemands droom mee waar te mogen maken?
Sandro stapt de betonnen trap op naar de eerste verdieping. “De eigenaars komen hier zelf ook wonen”, vertelt hij met oprechte interesse. “We staan hier letterlijk op de fundamenten van de levensdroom van dat koppel. Hoe fantastisch is het om iemands droom mee waar te mogen maken? Wat kan je meer willen in je job?” Er spreekt dankbaarheid uit de stem van Sandro. En dat is ook het woord waarmee hij zijn 10 jaren bij Mathieu Gijbels samenvat: dankbaarheid. Hij heeft kansen gekregen en hij heeft ze gegrepen. Wat hij daarvoor met veel plezier teruggeeft, is ook niet niks: toewijding. (En voor wie erbij was in 2008: ook een Italiaanse maffia-avond om nooit te vergeten.)
Een werfleider is nooit klaar
“Het is wel fijn als mensen naar u vragen, dat is waar”, geeft hij bescheiden toe. De architect van dit dierencrematorium in Tessenderlo kent Sandro van een eerder project, De Verffabriek in Hamme. “Vertrouwen is zo ontzettend belangrijk in onze sector”, vertelt hij terwijl hij onbewust een balustrade controleert op stevigheid, “en een sterk team geeft ook vertrouwen aan de bouwheer. Want hoe je ook draait of keert, het gaat altijd om heel veel centen en dan is iedereen toch op zijn hoede.”
“Tot straks op kantoor misschien?”, vraagt hij bij het afscheid. Want Sandro’s job bestaat voor een groot stuk uit dingen regelen, telefoneren, dingen regelen en telefoneren. Daarvoor houdt hij de namiddagen vrij, aan zijn bureau bij Gijbels. Om projecten en werfvergaderingen ‘voor te denken’: planning opstellen, offertes maken, facturen nakijken, onderaannemers bellen, vergaderingen voorbereiden, … Een werfleider is nooit klaar.
Een werf moet bewegen, anders ben ik niet goed bezig
Sandro kreeg ooit op één dag 178 telefoontjes. “Ja, mijn naam staat gewoon óveral op, ik kan me nergens verstoppen”, lacht hij met gespeelde paniek in de fonkelende ogen. “Waar moet dit, waar moet dat, waar moeten die panelen, waar moet dat toilet? Een werf moet bewegen, hè, anders ben ik niet goed bezig.” Dat Sandro wél goed bezig is, daar twijfelt niemand aan. Zijn voetballende naamgenoot weigerde in zijn topperiode een lucratieve transfer naar Juventus, omdat hij nooit meer voor een andere club wilde spelen dan Inter. ‘Onze’ Sandro speelt al eens op een andere positie – eerst tekenaar, dan werfleider – maar wij hopen in elk geval dat hij net als zijn naamgenoot Mazzola nooit nog bij een andere club wil spelen.
Onze andere verhalen
Ferdi Gijbels & Ronny Pardon
Ploegbaas Ferdi Gijbels & monteur Ronny Pardon: hoe de ‘Gijbels-normen’ zelfs doordringen tot in de wielersport.
